Baban gibi

Ben bazı anları kaydetmeyi çok severdim.Her güzelliği, masumiyeti, belki de sokak lambalarını... Biraz önce bir fotoğraf buldum. Kendimi biraz olsun tanıyorsam, o zamanlarda ne kadar mutlu olduğumu kendime hatırlatmak için çektiğim bir fotoğraftı sadece... O karede sadece ben varım. Bir uçaktayım. En sağda oturuyorum. Uçak inmiş. Güneş tam yüzümü yalıyor. Aslında dışarıdan bakan bir insan hiçbir şey anlayamaz. Sadece ben tanıyorum o mutluluğu... Aldı götürdü yine beni... Anladım ki fotoğraf, bir baba gibi.. Her birini çok ama çok seviyorsun. Anılara ihanet ettiğin zaman, bakmaya korkuyorsun. Ama küsemiyorsun da.. İnsan bir parçasından nasıl kopabilir ki?

Sonra dedim ki kendi kendime, bu görevi üstlenebilecek çok daha güzel bir şey var. Yazmak..

Fotoğrafa bakınca o an ne hissettiğini anlamaya çalışmaktansa, onları birer birer okumak daha güzel bir mucize. Ya da intihar.. Her ne olursa olsun o senin baban, kanın, canın.. Ve işte bu da beni günlük tutmaya itti..

Şimdi düşünelim. Yazar olmak isteyenler neler yapabilir?

Hiç beklemeden gidin ve kendinizi özel hissettirecek ve bağlılığınızı koruyacağınız bir defter edinin. Biliyorum ki bunu başaramayacaksınız.Neden mi? Çünkü insansınız. Bağlanamazsınız. Ama siz yine de her okul dönemi başladığında bu sefer kesin çalışacağım dediğiniz zamanlarda kendinize inandığınız gibi alın o defteri ve bağlanmaya çalışın. Bir zaman sonra anlayacaksınız ki, sizi hiç bırakmayan tek şey kaleminiz ve defteriniz olacak. İsterseniz karalayın, sayfalarını yırtın, yazdığınız metni beğenmediğiniz için.. Ama fırlatmayın bir kenara. Eğer en kötü hissettiğiniz ve hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşündüğünüz en karanlık gecelerde bile, o sayfaları doldurmak isterseniz, artık ruhsal açıdan bir yazar kimliğinin içindesiniz demektir. Ayrıca yaşadığınız acıları, sevinçleri o sayfalara döktükten sonra, şiirler bile size daha anlamlı gelecek. Belki de farketmeden aynı duyguları dile dökeceksin Özdemir Asaf'la. Belki onun kadar açıklayıcı olamayacaksın ama anlayacaksın ki, herkes tarafından gıpta ile bakılan bir yazarla aynı duyguları paylaşmışsın. İşte o zaman, kendine olan güvenin artacak. Daha çok yazacaksın. İleride, hangi şiirin daha anlamlı olduğunu anlayabileceksin.

Ve geriye dönüp kendi yazılarını okuduğunda ise, geçmişte yaşadığın hangi duygunun baban gibi koktuğunu hissedip, gözünde o anın fotoğrafını her zaman canlandırabileceksin..